Przejdź do zawartości

Barthélemy Louis Joseph Schérer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barthélemy Louis Joseph Schérer
Ilustracja
Jean-Baptiste Paulin Guérin, Portret L. Josepha Schérera
generał
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1747
Delle, Franche-Comté

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1804
Chauny Pikardia

Przebieg służby
Lata służby

1775–1799

Siły zbrojne

francuskie wojska rewolucyjne

Główne wojny i bitwy

wojny rewolucyjnej Francji

Barthélemy Louis Joseph Schérer
Data urodzenia

18 grudnia 1747

Data śmierci

19 sierpnia 1804

minister wojny Francji
Okres

od 22 lipca 1797
do 21 lutego 1799

Poprzednik

Lazare Hoche

Następca

Louis Marie de Milet de Mureau

Barthélemy Louis Joseph Schérer (ur. 1747, zm. 1804) – francuski generał doby wojen rewolucyjnych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Schérer służył w armii austriackiej, ale zbiegł do Francji w roku 1775. W 1780 roku został majorem artylerii w regimencie stacjonującym w Strasburgu, a w 1785 roku przeszedł na służbę holenderską jako major w Légion de Maillebois. W 1790 roku został zwolniony z armii holenderskiej w stopniu podpułkownika.

Do Francji powrócił w 1791 roku, a rok później został kapitanem w pułku piechoty, był adiutantem gen. Jeana de Preza de Crassiera w bitwie pod Valmy. W kolejnym roku był adiutantem gen. Aleksandra de Beauharnais'go w czasie działań nad Renem. W 1794 roku Schérer został generałem dywizji i objął dowództwo dywizji w Armii Sambry i Mozy. Walczył w bitwie pod Aldenhoven.

3 maja poślubił Marie Françoise Henriette Caroline Müller w czasie cywilnej uroczystości w rodzinnym Delle. 3 listopada został dowódcą Armii Włoskiej, a następnie Armii Wschodnich Pirenejów, którą objął 3 marca 1795 roku. 14 czerwca dowodzona przez niego 25-tysięczna armia została pobita pod Bàscarą przez armię hiszpańską w sile 35.000 żołnierzy[1].

31 sierpnia 1795 roku został ponownie wysłany do Włoch, gdzie zastąpił François Christophe'a Kellermanna w roli dowódcy francuskich oddziałów. Już w listopadzie dowodzone przez niego wojska odniosły zwycięstwo nad Austriakami pod Loano, ale Francuzi nie wykorzystali przewagi po bitwie z powodu zachowawczości dowódcy i ciężkich warunków zimowych[2]. Schérer został zwolniony ze stanowiska dowódcy 23 lutego 1796 roku, zastąpił go gen. Napoleon Bonaparte.

Następnie przez wiele miesięcy pozostawał bez przydziału aż do objęcia stanowiska Generalnego Inspektora Jazdy w kilku kolejnych armiach.

W okresie od 22 lipca 1797 do 21 lutego 1799 roku pełnił funkcję ministra wojny. Po wybuchu wojny z II Koalicją ponownie objął dowództwo Armii Włoskiej. Odniósł zwycięstwo pod Pastrengo 26 marca, ale nie był w stanie powstrzymać postępów wojsk koalicyjnych. Został pokonany przez austriackiego gen. Pála Kraya w bitwie pod Magnano 5 kwietnia. Następnie zmuszony do odejścia na emeryturę, zastąpił go gen. Jean Moreau. Schérer musiał tłumaczyć się z klęski i utraty Włoch przed komisją śledczą. Następnie jako emeryt osiadł w rezydencji Chauny w Pikardii, gdzie zmarł w roku 1804.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Smith, str. 103
  2. Chandler, str. 38

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]